In de eerste klas van mijn eerste middelbare school had ik door een samenloop van omstandigheden erg veel kunnen sparen. Ik wilde dit spaargeld besteden aan de aankoop van een Yashica halfkleinbeeld camera. Zorgvuldig folder lezen en etalage turen had me tot die keuze gebracht. Mijn moeder was niet gecharmeerd van dit idee en oordeelde „dat gebeurt niet, kies maar een hobby die ons geen geld kost, timmeren ofzo“.

Wat jaren later werkte ik in een café waar een klant geprobeerd had fotograaf te worden, en in de beste spullen geïnvesteerd had. Zijn fotowerk vonden weinig aftrek of waardering, en hij verkocht mij zijn Leicaflex SL met 2 lenzen.
Ik was de trotse bezitter van een 35 en 50 mm lens, en kocht er een 125 en 21mm lens bij. In 1978 nam ik dit in een grote metalen koffer mee naar de USA. In Baxter State Park (aan te raden gebied in Maine) maakte ik onder fysiek veeleisende omstandigheden talloze foto’s. Terug in de tent keek ik op het toestel hoeveel foto’s er nog over waren. Ik had het filmpje (heet bij amateurs rolletje, toch?)zodanig in de foolproof invoercassette gezet dat ik geen enkele foto had gemaakt..

Krakers specialiseerden zich tussen 1980 en 1984 als kunstenaar cq kleine zelfstandige. Zo was ik fotograaf. De Leicaflex met 4 lenzen ruilde ik in voor 1 LEICA M4 met 1 lens, en liep met dat ding om mijn nek en mijn hond naast me door Amsterdam. Af en toe durfde ik een foto te maken, die ik afdrukte en weggaf, een businessmodel dat onder fotografen gebruikelijk is. In ijssalon Tofani exposeerden allerlei mensen foto’s ,op een ervan stond mijn knappe vriendin. Ik was niet gecharmeerd van die foto(jaloers?), en besprak betere fotografie met een man die daar ook een mening over had. Ik adviseerde hem naar de Mozes en Aaron kerk te gaan, waar foto’s hingen van Han Singels. Het bleek dat ik dit advies uitbracht aan Han Singels!

In 1986 zei Han dat fotograaf worden iets voor mij was, ik liep immers altijd rond met mijn fototoestel om de nek en mijn ziel onder de arm. Han had soms een assistent nodig, en dan fietsten we in de wijde omgeving van Amsterdam naar de plaats van de opdracht, verder op in Nederland gingen we met openbaar vervoer, en heel incidenteel huurden we een auto, ik had wel een rijbewijs. Dit was lekker werken, je kwam nog eens ergens, onderweg besprak je de toestand in de wereld en de zin van het leven, alleen financieel was het geen groot succes, hij verdiende er weinig mee en ik niks.

Soms kreeg ik een betaalde opdracht die ik door eigenwijsheid (alleen existing light..dus ook bij een jaarvergadering van de Nederlands bond van ....fabrikanten flitste ik niet.) of heftige neiging tot falen (in de DOKA op cruciale momenten licht in het donker laten schijnen) verprutste.

1997. Fotografie afgezworen.
2001. Als jonge(?) vader weer foto’s gaan maken.
2011. Digitale camera gekocht.
2013. Jaarlijks reportages over WHYI jeugdbridge festival van Kees Tammens
2014. Herfststroom.
2018. Website
On verra.